Een jaar niet bloggen

Op 30 november 2015 heb ik mijn laatste artikel geschreven op dit blog. Een artikel over het doen van een retraite voor een week in analogie van een groep WuDang Taijiquan studenten in Berlijn. Een retraite die voor mijzelf redelijk succesvol was omdat ik in staat bleek meer dan de helft van wat ik van plan was te doen te volbrengen.

Maar dit artikel dat ik nu schrijf is meer geïnspireerd door de diverse Jaarlijkse Terugblik artikelen die in deze tijd verschijnen. Het einde van het jaar nadert en veel bloggers gebruiken deze om terug te blikken naar artikelen die men heeft geschreven en daar wat over te zeggen. Soms staan daar handige tips in over hoe om te gaan met dit soort terugblik artikelen.

Mijn terugblik is heel mager. Dit jaar heb ik geen enkel artikel geschreven. Toch heb ik diverse artikelen in concept klaar staan of moeten nog wat worden bijgeschaafd. Blijkbaar was dit jaar niet het jaar van het bloggen voor mij. Overigens ben ik niet echt een actieve blogger, hoewel ik dit een zeer handig medium vind om informatie over allerlei zaken te verzamelen.

Elk jaar neem ik mij voor om wat meer te gaan bloggen. Al was het maar om ervaring op te doen in het opschrijven van zaken die me interesseren of leuke weetjes die ik zo nu en dan tegenkom. Ook heb ik ooit de illusie gehad om te gaan bloggen als een extra inkomstenbron. Dat wordt lastig wanneer het niet je hoofdactiviteit is. Maar zeg nooit nooit 😉

Nu ik echter in januari met een eigen bedrijf ga starten ben ik van plan om geregeld artikelen te schrijven over zaken die te maken hebben met projectmanagement en informatiebeveiliging. Twee onderwerpen waar ik expertise in heb en waar ik opdrachten in wil gaan scoren. Voor informatiebeveiliging ga ik me zelfs specialiseren in Cloud Security, een onderdeel dat vaak nog sterk onderbelicht is. Zeer ten onrechte wanneer je de recente hacks als die bij Yahoo bekijkt.

Waar ik deze artikelen ga schijven is nog niet bekend. het kan zijn dat ze op mijn Tao blog gaan verschijnen maar realistischer is dat ik ze in een apart blog op mijn toekomstige bedrijfssite ga plaatsen.

Nu is het jaar 2016 bijna ten einde. Een jaar met veel persoonlijk verlies en verdriet. Het is echter ook het jaar dat ik voor mijzelf de knop om heb gedraaid en heb besloten een eigen bedrijf te starten en een praktijk te beginnen voor massage therapie en een school voor lessen in Tai Chi, QiGong en meditatie. De energie begint weer te stromen en ik heb er zin om van 2017 weer een heel positief jaar te maken.

De uitdaging is daar en nu volle kracht vooruit.

Ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen en een goed begin van 2017. Maak er wat moois van.

 

 

 

Gun Fa

 

Eén van de lastigste technieken in Tuina, de Chinese massage therapie, is de Gun Fa, spreek het uit als Gwen Fa. Vandaag is daar in de les weer flink veel aandacht aan besteed juist om dat het in de Shandong style van Tuina een zo belangrijke techniek is en hij erg lastig goed is uit te voeren. Zeker wanneer je deze techniek de hele dag door doet zoals ik dat in het ziekenhuis in QingDao heb zien doen.

Bijgaande video geeft een indruk.

 

NaBloPoMo (National Blog Posting Month)

Er is een traditie in november voor een grote groep schrijvers, al dan niet amateur, om een boek te schrijven. In die maand moet men minstens 50.000 woorden schrijven. Details te vinden op http://nanowrimo.org/. Dit jaar doen er bijna 250.000 schrijvers mee, waarvan ongeveer 8000 in Nederland en België.

Sinds kort is er een alternatief voor Bloggers, mensen die een weblog bijhouden op internet. Voor diegene die het een uitdaging vinden om elke dag in november een blog artikel (blogpost) is er nu de NaBloPoMo oftewel de National Blog Posting Month. Een initiatief dat er toe aanzet je weblog weer eens onder het stof vandaan te halen en opnieuw aan te zetten.

Ik meld me bij deze aan, hoewel ik al een dag te laat ben, maar vooruit. Laat deze post de eerste zijn.

Help uzelf!

Bits of Freedom heeft een boel bereikt. Daar ben ik, als een van de drie oprichters, beretrots op. Toen de organisatie in 1999 begon, was het idee dat er op internet sprake kon zijn van rechten van gebruikers – ja, zelfs van burgerrechten – bepaald nieuw. Inmiddels is geaccepteerd dat gebruikers niet zomaar mogen worden afgesloten of afgeluisterd, dat bedrijven en overheden internetverkeer niet zonder meer mogen filteren, dat niemand stukken zomaar mag verwijderen.

We zijn beter gaan nadenken over privacy op internet. Over cookies, tracking en digitale sporen. Over de grenzen aan surveillance en digitale recherche. Over spam. Over databescherming en datahygiëne. Over opdringerige auteursrechtbescherming, die enerzijds steeds meer materiaal tot haar domein rekent, en anderzijds gebruikers en klanten steeds minder weinig zeggenschap laat over spullen die ze legaal hebben aangeschaft. Over het belang van anonimiteit en het recht om pseudoniemen te gebruiken. Over de feilbaarheid van ambitieuze digitalisering van het verkeer tussen burgers en instanties. Over netneutraliteit.

Bits of Freedom heeft zich enorm ontwikkeld. Aanvankelijk werd BoF vooral door journalisten als een goudmijn van informatie beschouwd. Ze spelden de nieuwsbrief, die vaak aanleiding werd voor mooie achtergrondreportages. Had Albert Heijn een plan om klanten met een digitale vingerafdruk te laten betalen, of verzon Brein weer eens een plan om auteursrechtbescherming te verstevigen, dan werd Bits of Freedom subiet platgebeld.

Via de jaarlijkse uitreiking van de Big Brother Awards, de poedelprijs voor instanties, bedrijven en mensen die de privacy van burgers het meest hadden ondermijnd, wist Bits of Freedom haar ideeën te populariseren. En waar overheidsinstanties en bedrijven de organisatie eerst negeerden, namen ook die haar gaandeweg steeds serieuzer.

Dat laatste ging gepaard met rare stuiptrekkingen. Fameus voorbeeld is die ene persconferentie van Buma/Stemra, waar alle media en belangenorganisaties welkom waren, behalve – zo meldde een daartoe speciaal opgehangen A4’tje bij de entrée – Bits of Freedom.

Inmiddels durft niemand Bits of Freedom meer te negeren. Medewerkers doen hun zegje tijdens commissievergaderingen van het parlement, worden overal uitgenodigd als deskundigen, spreken op chique congressen en lobbyen zich een slag in de rondte. Tientallen vrijwilligers staan Bits of Freedom bij. De organisatie loopt als een trein.

Maar omdat Bits of Freedom (uiteraard) ongesubsidieerd werkt, is het bestaan van de club afhankelijk van donateurs en sponsors. En juist daar wringt het nu: het geld raakt op. Bits of Freeedom heeft dringend donateurs nodig.

Bent u een ‘gewone’ internetgebruiker? Wees uw eigen zeehondje, en geef dit jaar eens gul aan Bits of Freedom. Verdient u uw geld met internet? Geef dan voortaan een deel van uw winst aan hen. Want zonder Bits of Freedom zou internet in Nederland allang niet meer zijn wat het nu is.

De tekst is afkomstig van Karin Spaink:

Limiteer beeldscherm gebruik

Leo Babauta heeft een interessante weblog genaamd Zenhabits. Hierin verteld over zijn pad en hoe hij is gekomen daar waar hij nu is. Belangrijke onderwerpen zijn onder andere over gewoontes. Hoe goede gewoontes op te bouwen en hoe slechte gewoontes te breken. Het zijn altijd interessante en soms eenvoudig te volgen tips.

Ditmaal gaat het over het breken van de gewoonte van ons om achter lang achter allerlei beeldschermen te zitten. Veel van ons zitten vaak achter/voor de televisie. Zo kijken Nederlanders gemiddeld 3 uur en 11 minuten per dag naar de TV en het wordt ook steeds meer. In 2008 keken we gemiddeld 6 minuten per dag minder.

Velen van ons zitten niet alleen naar de TV te kijken maar ook steeds meer naar andere beeldschermen. Zo zit ik de hele dag achter een laptop, los van de tijd die ik in overleggen zit en de lunch, sanitaire en thee momenten. ’s Avonds kijk ik overigens weinig tot geen TV maar is mijn blik meer gericht op mijn Asus Transformer Prime of mijn bureau computer. De Transformer gebruik ik overigens veel als eReader.  Maar dit laat onverlet dat ik mijn ogen veel gericht heb op een oplichtend vlak stukje glas.

Babauta schrijft daarover dat je je eigenlijk in die tijd zou moeten beperken om ook andere leuke dingen te doen. Er zijn namelijk nog zoveel andere dingen.

Too much screen time means less active time, less personal socializing, less focus on the present, less time for cooking healthy food, less time reading novels, painting, making music, making time for the ones you love. And too much sitting means fewer years on your life.

Om deze gewoonte te doorbreken stelt hij limieten voor. Limieten op het gebruik van al die beeldschermen. Zet een limiet bijvoorbeeld op het gebruik van de TV. Dit begint al met het streng selecteren van datgene naar wat je gaat kijken. Zet niet de TV aan en vervolgens pas uit wanneer het al halverwege de nacht is en je een paar keer in je stoel in slaap bent gevallen.

Ook computer gebruik kan gelimiteerd worden door dit bijvoorbeeld op te knippen in blokken van 30 of 45 minuten en daarna een pauze in te lassen. Je hebt daar zelfs speciale programma’s voor zoals het Open Source programma Workrave.

Belangrijk bij dit alles, zoals bij alle gewoontes dat je je er van bewust bent en dat je iets daaraan wilt doen. Berichten met tips zoals die van Leo Babauta helpen daarbij.

Overigens lijkt me dit in ieder geval een goede tip voor al die mensen die al lopend, fietsend of autorijdend hun blik meer op hun telefoon hebben gericht dan op de omgeving.  Met alle minder prettige gevolgen van dien.

Vandaag op kantoor in Alphen aan den Rijn

 

 

Het was vanochtend weer vroeg. Wanneer ik naar ons kantoor in Alphen aan den Rijn ga, sta ik rond half zes op. Ik wil voor zes uur het knooppunt bij Hoevelaken voorbij zijn. Kom ik daar later dan sta ik in de file en daar heb ik een grote hekel aan. Wie niet 😉 Ondanks de vakantie en het vroege tijdstip is het verbazingwekkend hoeveel ‘volk’ er al weer op de weg is. Met de name vrachtwagens en bouwvakkers busjes zijn weer in grote getale aanwezig.

Het voordeel van ’s morgens vroeg op je werk zijn is dat het erg rustig is en ik een aantal zaken gelijk kan wegtikken voordat de collega’s arriveren. Nadeel is dat ik daar in een grote kantoor tuin zit en er dus een redelijk hoog niveau van geroezemoes heb. maar daar zijn koptelefoons en Spotify voor uitgevonden.

Dit bericht is mede ook een test van de ‘Post by Email’ functie van WordPress. Ik heb een plaatje toegevoegd van kantoor ter illustratie.

Een nieuw weblog

CC dsevilia (Flickr)

Mijn eerste artikel op dit weblog, met dank aan WordPress.com.